Takayama Street Food (Japonia – dzień VIII P3)

Takayama Street Food

Idąc w stronę dworca kolejowego uznaliśmy, że warto byłoby zregenerować trochę siły przy pomocy lokalnych „fast food’ów”. Bardzo obiecująco zapowiadał się stragan, gdzie wolniutko na grillu piekły się kawałki mięsa. Okazało się, że są to „skrawki” wołowiny wagyu. Za ¥500 (około 17,5 zł) można wybrać sobie stopień wysmażenia i rozkoszować się fakturą i smakiem wołowiny A5. Cena całkiem spora jak na niewielką porcję, ale była to najtańsza opcja spróbowania samego wyśmienitego mięska. Danie, które składa się z kawałków czegoś nadzianych na patyk i grillowanych nazywa się ogólnie kushiyaki. Najpopularniejszą odmianą jest yakitori, czyli dosłownie grillowany kurczak.

Kawałeczek obok znajdowała się budka, gdzie można było nabyć nadziewane bułeczki. Za cenę ¥430 (około 15 zł) otrzymujemy bułeczkę mięsną z puszystym, miękkim ciastem i dużą ilością soczystej, słodkiej wołowiny Hida. Jest to prosta przekąska (no, bardziej skomplikowana niż powyższa :P), która jednak niesamowicie wykorzystuje potencjał tego znakomitego mięsa poprzez wykorzystanie mieszanki przypraw. Sprawia ona, że smak mięsa jest wzmacniany i wręcz uzależnia. Sami zjedliśmy cztery Hida Gyuumany! A, i obok budki znajdował się uroczy „pomagier” 🙂

Straganowy pomocnik Shiba inu (szkoda, że figurka…)

Zbliżając się do dworca natchnęliśmy się jeszcze na jedną budkę. Tym razem oferowała ona mitarashi dango. Są to mochi (gładkie kuleczki z ciasta ryżowego) pokryte słodkim sosem sojowym. Takie przynajmniej kupimy w większości konibini. Jednak w Takayamie robią je trochę inaczej. Wykorzystywany jest zwykły sos sojowy, a kluseczki są grillowane w celu uwolnienia zapachu sosu. Ciekawa i niedroga alternatywa dla tradycyjnych dango. Cena za jeden „szaszłyk” wynosiła jedynie ¥80 (około 2,8 zł).

Sayonara Takayama-san

Na pożegnanie z Takayamą mieliśmy sporo szczęścia, bo idąc ulicą udało nam się zobaczyć wnętrze jednego z wysokich budynków, które nurtowały nas wcześniej. Okazało się, że są to swego rodzaju „garaże” dla wozów festiwalowych (yatai). Widok dosyć rzadki, gdyż na ogół wrota są zamknięte i otwierane jedynie w okolicach festiwali (jeden dawno minął, a do drugiego pozostały dwa miesiące)!

Udało się zobaczyć otwarty „garaż” z yatai w środku 🙂

Przybyliśmy na długo przed odjazdem naszego pociągu, toteż mieliśmy chwilę czasu, by rozejrzeć się po stacji kolejowej. Okazało się, że w holu prowadzącym ponad peronami była zorganizowana wystawa poświęcona miastu. Można było na niej zobaczyć elementy związane z festiwalami, kulturą folkową oraz rzemieślniczą.

Fragment yatai widoczny na wystawie zlokalizowanej na stacji kolei

Obane – dekoracje montowane na dachach yatai

No i w końcu nadeszła ta smutna chwila. Wrota wagonów otworzyły się i mogliśmy zająć nasze miejsca w drodze do Nagoyi. Kolejny raz mieliśmy okazję poruszać się pociągiem Hida Wide View, który umożliwiał nam rozkoszowanie się krajobrazami podczas zjazdu z gór.

Pociąg Hida Wide View, który zabrał nas do Nagoyi

A było czym! Większość wcześniej widzianych krajobrazów wyglądało zupełnie inaczej, gdyż zbliżał się zachód słońca. Góry i lasy pięknie odbijały się na spokojnej tafli krystalicznie czystych jezior. Niestety „popołudnie” nie trwa długo w Japonii. Słońce bardzo szybko chowa się za horyzontem i zapada zmrok. Można na chwilę odwrócić głowę i nie zorientować się, kiedy zrobi się ciemno 😉

Krystalicznie czysta woda górskiego jeziora

Japońskie M3

Hida Wide View dowiózł nas do Nagoyi, gdzie przesiedliśmy się w Shinkansem Nozomi, by po około 35 minutach zameldować się na dworcu kolejowym w Kyoto.

Po wyjściu na zewnątrz przywitała nas chyba najbardziej charakterystyczna budowla w mieście. A na pewno najjaśniejsza w nocy 🙂 Była to wieża telewizyjna Kyoto Tower o wysokości 131 metrów, która wieńczy 9-cio piętrowy hotel Kyoto Tower Hotel. Oczywiście jest to najwyższa konstrukcja w mieście (w porównaniu to Tokyo, to Kyoto jest niziutkie!).

Spod dworca mieliśmy około kilometrowy spacerek do Aqua Kyoto Guest Ann, które ostatnio zmieniło nazwę na Root2 coffe & hostel. Za
¥32 000 (około 1100 zł) wynajęliśmy na 4 noce „apartament”, który był pełnoprawny japońskim M3. Po wejściu do środka pokazało nam się malutkie jednopokojowe mieszkanko. Kuchnia (a raczej aneks kuchenny) i sprzęty AGD (pralka, lodówka, mikrofalówka, czajnik) znajdowały się w holu mieszkania, tak samo jak umywalka od łazienki. Na wprost od wejścia był oddzielny sedes, a obok niego przesuwane drzwi, za którymi znajdowała się wanna i prysznic. Pomieszczenie to posiadało też ciekawą funkcję suszarni. Na ścianie znajdowało się sterowanie, na którym mogliśmy nastawić dmuchanie do środka ciepłego powietrza, dzięki czemu nasze ubrania rozwieszone pod sufitem schły szybciej – oczywiście nie należy wtedy przebywać w pomieszczeniu! Poza tymi luksusami mieszkanko posiadało niewielką sypialnię z dwuosobowym łóżkiem, biurkiem (z TV!), krzesłem i klimatyzacją. Dodatkowo na przeciw łóżka znajdowało się wyjście na mikroskopijny taras, na którym ledwo mieściła się jedna osoba. Wydawać by się mogło, że przesadzam z tym opisem mieszkanka, jednak wyczytałem, że bardzo często najmowane są malutkie mieszkanka rozmiaru trzech mat tatami (około 4,8 metra kwadratowego!), które nie posiadają ani ubikacji, ani łazienki (ubikacja na ogół jest wspólna, a z łazienki trzeba korzystać publicznej). Więc w świetle tego uważam, że to naprawdę jest „porządne” japońskie M3. Poniżej znajdziecie plan mieszkanka oraz kilka zdjęć.

Plan wynajmowanego przez nas mieszkania w Kyoto

Drzwi wejściowe z miejscem na zdejmowanie butów

Pralka, lodówka, mikrofalówka i czajnik przy wejściu

Typowa japońska ubikacja ze sterowaniem 🙂

Koniec Dnia Ósmego

Znowu długi i wyczerpujący dzień, no ale co się dziwić. Przyjechaliśmy do Japonii zwiedzać, a nie obijać się, czy wypoczywać 😉 Aktywnie spędziliśmy czas, zobaczyliśmy sporo historii miasta, jego kultury i to, z czego najbardziej słynie. Naprawdę warto jest odwiedzić Takayamę, gdyż jest taką odskocznią od ciągłych świątyń i można doświadczyć czegoś innego. Jakbyśmy mieli więcej czasu, to pewnie zwiedzilibyśmy jeszcze Shirakawa-go, ale niestety. Może następnym razem 😉

W następnym wpisie rozpoczniemy zwiedzanie Kyoto. Z rana wybierzemy się do świątyni Kinkakuji słynnej ze Złotego Pawilonu. Następnie odwiedzimy świątynie zen Ryoanji, która posiada popularny kamienny ogród. Potem przemieścimy się komunikacją miejską do dzielnicy Arashiyama, gdzie przejdziemy się moście Togetsukyo (którego historia sięga nawet VIII wieku!), by następnie wdrapać się na górę do Małpiego Parku Iwatayama by popatrzeć z bliska na te cudne zwierzęta. Po zejściu z góry udamy się do świątyni Tenryuji (najważniejszej świątyni zen w Kyoto) oraz znajdującego się obok Lasu Bambusowego. Oczywiście tak napięty dzień spowodował, że zrobiliśmy się bardzo głodni, więc zjedliśmy wielodaniową kolację w restauracji serwującej tofu.

Jeżeli jesteście zainteresowani naszymi dalszymi przygodami, to zachęcamy do zapisywania się do listy newsletterowej – na pewno nie ominie was wtedy żaden wpis 😉 I oczywiście jak zawsze czekam na wasze komentarze. Do zobaczenia niebawem!

Przygody Marcina Zza Winkla

Blog o przygodach pewnego Marcina. Japonia, podróże, porady, kuchnia, gry i wiele innych ciekawych tematów jest na kliknięcie myszką.

Takayama Street Food (Japonia – dzień VIII P3)